 |
| View from the Mostalares towards Castrojeriz |
Like majesties the hills lay down in time. In a country with a wider sky than elsewhere. A land so down-to-earth that the language has become like it- stone, harsh, dry. The singing tones, like in Italian, got lost somewhere in the ages. The people also look duro, and few are easy at first sight. But a Spaniard is -whatyouseeiswhatyouget.
You're not from here so what do you want- that's everywhere.
Still- the land shapes you.
A beautiful and fascinating quote from Cees Nooteboom about time and space: 'Holland lost its space and with that- strange enough- its time. When I get there I sense superficiality, a neurotic inconsistancy. '(...) 'Undefendable, I think, that I want to make this relation between space and time, but in Spain, still this emptiest land of Europe, it seems there has been conserved another form of time, as if the actuality (always loudly present here) has less legimitacy, and disappears in an unendless slower size, time.' *
(Nederland verloor zijn ruimte en daarmee - gek genoeg- zijn tijd. Als ik er kom voel ik oppervlakkigheid, een neurotische inconsistentie. (...) Onverdedigbaar, denk ik, deze relatie die ik wil leggen tussen ruimte en tijd, en toch, het lijkt of er in Spanje, dit nog steeds leegste land van Europa ook een andere vorm van tijd bewaard is, alsof het actuele, hoe luid het hier ook altijd schettert, minder geldigheid heeft en verdwijnt in een oneindig veel langzamer maat. Misschien zijn het de streken die ik opzoek, het zal wel. Want dat is wat ik wil, vertraging (...) * Cees Nooteboom, De Omweg naar Santiago pag. 368)
No comments:
Post a Comment